Haast en spoed is zelden goed’, die tegeltjes wijsheid is de eerste conclusies in het rapport ‘Overschrijding kosten tijdelijke woningen statushouders en ander doelgroepen’. De gemeente gaf € 1,3 miljoen meer uit aan het bouw – en woonrijp maken voor 100 tijdelijke woningen aan de Voorschoterweg. Aangeslagen zit project wethouder Roos van Gelderen naast burgemeester Henri Lenferink die de financiële blunder uitlegt. “Onze oorspronkelijke kostenberekening was niet realistisch”, zegt Lenferink. De uiteindelijke financiële uitkomst klopt beter.
Hoe kon het bouw – en woonrijp maken van de 100 tijdelijke woningen zo mis gaan? Het project was aanvankelijk gecalculeerd op € 2,2 miljoen, maar kost nu € 3,5 miljoen. Het debacle kleeft aan het voorbeeldige manier waarop de afgelopen jaren onze gemeente vorm gaf aan Leiden ‘Stad van vluchtelingen’.
Alles wat mis kon gaan, liep verkeerd. Een falende organisatie, erkent de burgemeester berouwvol. Wethouder Van Gelderen neemt de volle politiek verantwoordelijkheid. “Onder andere omstandigheden zou ik aftreden”, zegt zij. Echter gezien haar demissionaire status en dat zij al lang geleden aankondigde haar wethouderschap te beëindigen, breng haar ertoe persoonlijk verantwoording af te willen leggen aan de gemeente raad. Het was haar gedrevenheid voor het welzijn van statushouders en bijzonder groepen om hen zo snel mogelijk woonruimte te verschaffen, die bezieling deed haar alle ambtelijke procedures uit het oog verliezen.
“We hadden na de bouw van de tijdelijke woningen aan de Sumatrastraat (16) en de Wassenaarseweg (34), even passen op de plaats moeten maken”, verzucht Lenferink . Het geld dat het gemeentebestuur klaar had liggen voor de 100 woningen aan Voorschoterweg, was gebaseerd op een voorlopig schetsontwerp. Volgens hem waren bij een tijdige en realistische kostenberekening de kosten uitgekomen op ca. € 3,5 miljoen, die het nu ook kost.
Er werd afgeweken van normale planprocedures die bij bouwopdrachten gelden, bekent hij. “De werkwijze van de projectorganisatie en de communicatie die bij dit soort grootschalige opdrachten hoort, functioneerde niet naar behoren”. “De veelvoudige functieverandering van leidinggevenden ontnamen het financieel overzicht”.
Risico mijden
Er was geen risico-adviseur aan het bouwproject verbonden. De risico’s die tijdens de bouw opdoemden, werden wel slagvaardig behandeld. “Ja, als het echt niet anders kan, doe ’t dan maar”, zou best wel eens vaak gezegd zijn. Er was bijvoorbeeld een vijver als wateropvang gepland in het drassige gebied. ‘Was te gevaarlijk met al die kleine kinderen zonder zwemdiploma’. Dan maar een duurdere oplossing, een waterafvoer door infiltratie. Eén waterput voor bluswater? ‘Niet genoeg zei de brandweer’. Het gebouw werd bouwkundige verlengd. ‘Meer vervuilde grond afgraven etc. etc..
Het rapport is opgesteld door vier Leidse gemeenteambtenaren onder leiding van de gemeentesecretaris. Waarom geen externe organisatie ingeschakeld, burgemeester”. Een organisatie met meer afstand tot dit gemeenteproject, de slager die zijn eigen vlees keurt, weet u wel? “Alles staat in het rapport”, antwoordt Lenferink tijdens de perspresentatie. De gemeenteraad vergadert in op 15 mei over het rapport. Er rollen geen koppen die avond maar wel héél veel geld.
