Met instrumentjes van een manicure op tafel vertelt Suzanne Fischer hoe zij speurde naar de oorspronkelijke kleur van de aula bij begraafplaats Groenesteeg. Nog maar enkele jaren geleden werd het rijksmonument zalmroze geschilderd. Waarom moet de werkplaats en voormalige (boven) woning van de baas doodgraver weer loodgrijs en in aardkleuren geschilderd worden? De historisch kleuronderzoekster antwoordt kijkt op van zo’n domme vraag: “Vanwege de integriteit van het gebouw, natuurlijk”, antwoordt zij.
De aula werd in 1828 ontworpen door stadsbouwmeester Salomon van der Pauw. Het gebouw verenigt verschillende bouwstijlen compleet met geaccentueerde hoekpilaren. Van der Pauw dacht ook het wandelpadenverloop en het beplantingsschema uit.
Groensteeg begraafplaats in ruste zelf dateert al uit 1813. Napoleon Bonaparte, de Fransen hadden ons land bezet, vond dat vanwege hygiëne niet meer in kerken begraven mocht worden. Koning Willem 1 draaide zijn besluit terug maar kwam 15 jaar later tot inkeer. Tot 1975 werd hier de fine fleur van de Hervormde Leidse gemeente hier begraven. De begraafplaats werd jaren verwaarloosd maar kwam dankzij het ‘Singelpark’ weer in de picture.
Lodewijk Kallenberg, voorzitter van de ‘Stichting tot instandhouding van de begraafplaats Groenesteeg’, vertelt over de aula bewoners. Het waren geen ‘jobhoppers’, in de periode van ruim anderhalve eeuw woonden er vier doodgravers en tussendoor (anti) krakers. Op enig moment woonden de baas doodgraver boven de werkplaats met zijn gezin van 8 kinderen. Kallenburg’s boekje: ‘De aula en haar bewoners’ wordt bij de gelegenheid ten doop gehouden werd.
Het gezelschap loopt nog even relaxed over de begraafplaats. Het is een verstild stukje Leiden. De langs varende rondvaartboot, met een elektrische motor, is solidair. Maar de rondvaartboot kapitein, die zijn Leidse afkomst niet verhult, schalt over het water: “Hier leg de moeder van Van Gogh, zíj heb d’r beide oren nog”.
