Vorige week namen drie wethouders afscheid. Lof en bloemen en de hoogtepunten terugblik van de burgemeester. Sneu voor Paul Laudy (VVD) die graag wilde doorbouwen in de stad maakten zijn collega’s geen plaats. Einde van politieke loopbaan voor Roos van Gelderen (SP) onverdiend. Zij zag zich na acht jaar stadsbestuurder genoodzaakt op te stappen vanwege misrekening in de bouwkosten van asielzoekerswoningen. Alleen Robert Strijk (D66) had alle reden voor een ‘big smile’. Hij kwam vrijwel ongeschonden door twee bestuursperiodes.
Paul Laudy sloeg wekelijks een eerste paal ergens in Leiden, maar eerlijk genoeg toe te geven dat deze bouwprojecten meestal door zijn voorganger Pieter van Woensel waren voorbereid. Zijn loopbaan hoogtepunt was op 38 meter diepte bij de opening van de ondergrondse parkeergarage aan het Lammerschansplein in 2017. Voordien zat Laudy 12 jaar in de gemeente raad
Roos Van Gelderen werd na 4 jaar raadslid nog eens 8 jaar wethouder. Als raadslid vocht zij tegen de zorgveiling voor huishoudelijke hulp: ’geen mens wordt geveild’ en als wethouder voerde zij de Wet maatschappelijke ondersteuning (Wmo) in. Ooit genomineerd als één van de beste drie wethouders van Nederland. Dieptepunt haar vrijwillig gedwongen aftreden vorige maand.
Robert Strijk droeg 8 jaar een teflon colbert, kritiek wist hij altijd te pareren. Hij maakte Leiden bereikbaar en was flexibel genoeg bij de het afschieten van de RijnGouwelijn ‘geen trein door de Breestraat’ en zorgde voor de rondweg en Rijnlandroute. Slechts één keer was hij in de problemen als wethouder financiën toen bleek dat bij een post in zijn Jaarrekening de plus en de min van een paar miljoen verwisseld waren.