“Waar ben ik hier?” met schrikogen kijkt de hardloper op de Glibbertreel om zich heen. “In het Boerhavemuseum”, zegt een routebegeleider, “en een museum jaarkaart is vandaag niet nodig”. Zondag werd voor de tweede keer de ‘GlibberTreel’ gelopen door 650 recreatieve deelnemers, 6,5 km dwars door de binnenstad én door Leidse gebouwen. Na ‘t glibberen langs het pad vanaf de start op de Burcht gaat de route door straatjes en steegjes van de Leidse binnenstad.
In het Boerhavemuseum, eerste waterpost, is het schuifelen langs onder andere het beroemde anatomisch theater. De muziek achterlatend op de binnenplaats het oude Caecilia verpleeghuis is op één km. Even verderop gaan de lopers het poppodium ‘Gebroeders De Nobel’ binnen, muziek én een waterpost. Er spuit geen water omhoog uit het Lammenschansplein voor Molen de Valk, maar er genoeg water uit de hemel. Niemand moppert. Een km. verder in de Morsstraat worden de lopers Café Lemmy’s in geloosd. De reïncarnatie van de Zangeres zonder Naam zingt Mexico en er wordt gedanst en weer een waterpost nu aan de bar. Links af, recht af, opeens sta je in de bekende kleding verhuur bedrijf Hoppezak. Vervolgens de Papengracht op door een hofje. De preses van studenteverenging Augustinus. ”Water of bier, meneer”? Maar even geen bier, verder langs het Rapenburg en via een geheime ingang gaan de lopers de Hortus Botanicus. Over de Boisotkade, op de kolk vaar de Watergeuzen binnen voeren staat een wachtpost die vraagt of je haring en witbrood wilt. Hij biedt de lopers een gelletje aan in de vorm van een vis op een toastje witbrood. Verder door het Van der Werfpark. Daar worden de lopers staande gehouden met een presentje van de ‘Hash house Harriers”, dat is een drinking club met een runnersprobleem. Finish in zicht, de Burchsteeg. Wat is mijn tijd? Bij de GlibbersTreel wordt niet aan tijdsregistratie gedaan, iedereen loopt voor z‘n plezier. Met dank aan de vindingrijke en natgeregende vrijwilligers de Leidse Roadrunner.
