De economie draait op volle toeren, werkloosheid is op het laagste punt in zeventien jaar. Uitgerekend op dat moment start DZB haar promotie campagne als re-integratiebedrijf om langdurig werklozen te bemiddelen en begeleiden naar een baan. Bedrijven en instellingen schreeuwen om arbeidskrachten en de ca. 3.300 Leidenaren in de bijstand kost de gemeenschap handen vol geld. Maar wie komt aan het werk en zijn hun maatschappelijk ondernemende in dienstnemers onbaatzuchtig?
Peter van Dalen, directeur van DZB, erkent glunderend dat de promotie campagne op een goed gekozen moment van start gaat. De eer voor perfect timing, strijkt hij echter niet op. “Toen ik op 1 juli dit jaar in dienst trad, stond deze campagne al lang op de rails”. Hij vervolgt: “De taak van ons re-integratie bedrijf is mensen met afstand tot de arbeidsmarkt naar werk te geleiden en een extra steuntje in de rug te geven”. “Het is een win-win situatie, mensen weer aan het werk, wat hun gelukkiger maakt, hun gevoel voor eigenwaarde versterkt en de gemeente bespaart op haar uitkeringen”.
Laaghangend fruit
Wat is het profiel, leeftijd, scholing en vaardigheden van de mensen die het re-integratiebedrijf DZB succesvol bemiddelt? Van Dalen: “Van alles, echt heel verschillende mensen”. De gemeentelijk dienst ‘Werk en Inkomen’ stuurt ze bij ons langs”. Uit percentages ‘Leiden in cijfers’ blijkt de succesvolle bemiddeling overwegend laag – en middelbaar opgeleiden betreft in de leeftijdscategorie van onder de 45 jaar. De groep 45 plussers met een hoger werkloosheid percentage blijft ondanks de hoogconjunctuur gelijk of stijgt zelfs wat. De eenvoudigst te bemiddelen groepen worden weer opgenomen door krapte in de arbeidsmarkt, de werkgever is minder kieskeurig. Laaghangend fruit wordt ook het eerst geplukt..
DZB bemiddelt én begeleid haar cliënten naar werk. Voor het vinden van zo ‘n betrekking wegen arbeidsdeskundigen de capaciteiten en vaardigheden van de cliënt met de ambities die worden gekoesterd. Soms duurt zo’n test en training periode zes weken. Van Dalen: “Ik spreek liever over ‘job coach’ en als even kan, moet alles in één dag met een goed gesprek rond zijn”. Mensen komen hier niet om getest te worden, ze willen werk”. Volgens Van Dale gaat de bemiddeling naar werk makkelijker als de cliënt over een ‘rugzakje’ beschikt die hij meeneemt naar zijn nieuwe werkgever. Een (tijdelijke) uitkering die hij houdt. Een Wia uitkering (voorheen Wao); een herplaatsingstoelage of loonkostensubsidie.
Rugzakje
De afgelopen decennia werden in vele bedrijven uit doelmatigheid overwegingen ‘kleine baantjes’ wegbezuinigd. Met de Wet banenafspraken (2013) poogt de overheid bedrijven te dwingen, op straffe van boetes, deze mensen (weer) in dienst te nemen. Eerder uitgerangeerde werknemers keren nu onder de vlag van maatschappelijk ondernemen via re-integratie bedrijven in de krappe arbeidsmarkt terug. Maar een bedrijf is geen charitatieve instelling, zij moet financieel minstens quitte spelen. Er wordt weer ruimte gemaakt voor de ‘kleine baantjes’ van weleer. Het rugzakje helpt als smeermiddel bij dit maatschappelijk ondernemen.
