De omwonenden van Haagweg 47 worden onevenredig getroffen in hun woon- en leefklimaat met 37 studenten als naaste buur. Zo oordeelde de regionale commissie bezwaarschriften in het geschil tussen 80 buurtbewoners en de gemeente Leiden. B.&W. verstrekte ten onrechte een vergunning voor vestiging van een studentenhuis op dit adres, luidt hun advies. Legt B.&W. dit advies naast zich neer, riskeert zij schadeclaims? Of vervreemdt het stadsbestuur zich (nog) verder van haar burgers die zij onderschikt aan het studentenwoning belang?
“Zo lang er vraag is naar studentenwoningen, moet de gemeente het opdelen van woningen toestaan”, vindt D66 woordvoerder in de gemeenteraad. Het stadsbestuur, hevig bekritiseerd vanwege het jarenlang ongehinderd toestaan van sluik verkamering, kondigde toch maar een mortuarium af. Een tijdelijke vergunningstop voor het opsplitsen van woningen.
Op 19 november vorig jaar verleende B.&W een omgevingsvergunning voor het pand Haagweg 47, stond toe deze in te richten voor 37 studenten. Als voormalig ‘Blijf van mijn Lijfhuis’ later kantoor van Kwadraad (Algemeen Maatschappelijk Werk) werd de claim van omwonenden op illegaal verkameren hierdoor afgewezen. Er werd geen woning opgedeeld, oordeelde de commissie . Wél gegrond verklaard, werd de omwonenden eis gebaseerd op te verwachten overlast.
Koud watervrees?
De Haagweg en omgeving heeft al jaren last van (illegale) verkamering. De nieuwe bewoners, studenten, hebben een ander dag – en nacht ritme dan hun buren . Hun oververtegenwoordiging veroorzaakt geluidsoverlast en ordeverstoring. “De buurt verloedert”, zeggen omwonenden. “In een studentenhuis met 37 bewoners is om de dag wel iemand jarig, geslaagd, verloofd of aanleiding voor een feestje. Vooral in de zomer met open ramen is het reuze cool als iedereen hoort hoe veel plezier de studenten hebben”. De grote tuin van nr. 47 heeft met aanlegsteiger en is reuze geschikt om de sloepjes van studentenvereniging af te meren. Zomers is het iedere dag feest tot de kleine uurtjes, fiets – en auto parkeerkeerproblemen, lawaai midden in de nacht en urineren in onze voortuin, vrezen de buren. Koud watervrees, repliceerde de studentenhuis exploitant ter zitting. Maar de bezwaren commissie kon zich wel iets voorstellen bij deze onheilsvoorspellingen.
Wat ook niet in het voordeel van de gemeente als vergunning gever speelde, was dat zij enige tijd geleden een aanvraag voor de vestiging van een hostel en kamerverhuur afgewezen had. Vanwege verlies van woongenot van de buurt, luidde de motivering.
De Haagwijk bewoners zien met lede ogen hun buurt verloederen. De oververtegenwoordiging van studenten strijdt met alles wat het stadsbestuur maatschappelijk nastreeft. Geen evenwichtige inclusieve buurtbevolking die harmonieus samenleeft en naar elkaar omkijkt. Tweespalt in de buurt waar gezinnen trekken weg, scholen verdwijnen ouderen vereenzamen. “Onze buurt verpaupert”, somberen de buurtbewoners.
Desgevraagd antwoordde de gemeente niet precies te weten wanneer over het advies van de regionale commissie bezwaarschriften beslist. “Het kan nog wel een paar weken duren”. Maar de studenten wonen er al, zij zijn muisstil en willen dolgraag beloven zich netjes te blijven gedragen.
