Einddoel van de stille tocht vanaf de Pieterskerk waar dit jaar Ad van Liempt de herdenking toespraak hield, was het vrijheidsmonument bij molen De Valk. Vele representatieve organisaties legden hier een krans, maar (nog) belangrijker ongeveer 500 betrokken Leidenaren kwamen hun hier op 4 mei hun respect bewijzen. Zaterdagavond rond acht uur werd twee minuten stilte gehouden voor burgers en militairen die vermoord of slachtoffers waren in de Tweede Wereldoorlog en later.
Behalve de kranslegging bij De Valk en de daaraan voorafgaande bijeenkomst in de Pieterskerk, waren zaterdag meer herdenkingen in de stad. ’s Middags bij Het Haagsche Schouw, waar de gevallenen van de ‘Slag bij de Haagsche Schouw werd herdacht. Ton Kohlbeck, voorzitter van de Stichting Dodenherdenking hierover: “Op 10 en 11 mei 1940 vond de Slag om de Residentie plaats, waarbij de Duitsers probeerden de vliegvelden Ockenburg en Valkenburg door een verrassingsaanval te bezetten. Hierbij kamen 51 militairen om het leven. Minder bekend is dat in april 1941 een monument voor hen werd onthuld om hen te herdenken. De Duitse bezetter gaf indertijd daar toestemming voor. Het Wilhelmus werd bij die gelegenheid gespeeld, maar de aanwezigen mochten niet meezingen van de Duitsers.
Bij monument ‘De Naald’ in De Kooi hield woningcorporatie ‘De Sleutels’ haar herdenking, vooraf gegaan aan een stille tocht vanaf de Baptistenkerk in de Driftstraat. Hier werd stil gestaan bij het lot van de leden van de voormalige woningbouwvereniging ‘De Eendracht’, een van de voorgangers van ‘De Sleutels’.
Verder werd op 4 mei op negen plaatsen in Leiden verhalen verteld over de Jodenvervolging. De histories van onderduikadressen, verraad en verzet die meestal op de plek van de gebeurtenis plaatsvonden. De ‘Open Joodse Huizen van Verzet’ hadden nabestaanden uitgenodigd hun familieverhaal te delen.
De herdenkingstoespraak van Ad van Liempt in de Pieterskerk verhaalde over twee Amsterdamse joodse gezinnen die op transport gezet werden naar het ‘Durchgangslager’ Westerbork. Van Liempt, geschiedschrijver over de Tweede Wereldoorlog, refereerde hierbij naar zijn boek over Gemmeker, commandant van kamp Westerbork. Op 14 mei vertelt Van Liempt over zijn boek bij Kooyker. Gemmeker ontliep de doodstraf bij het proces in Neurenberg na de oorlog omdat hij bij de rechtbank staande hield: “Ich habe es nicht gewusst”.
