In Leiden Noord, langs de Willem de Zwijgerlaan, waar nu KPN en Monuta staan, laat de gemeente drie appartementsgebouwen van 65, 85 en 115 meter hoog neerzetten. Dit project LEAD telt ca. 580 woningen evenveel als in de aangrenzende wijk Nieuw Leyden. Tegen de hoogbouw bestaat massaal verzet van omwonenden. “Ik ben niet anti, maar voor anders”, zegt buurtbewoner Adinda Slingerland. Zij kiest voor meepraten in de bewonersgroep. Maar leidt deze participatie tot veranderingen of legitimeert het alleen de komst van megatorens?
Actief zijn in je buurt is geen keuze die veel mensen maken, of kunnen maken. Ze zijn druk met hun dagelijkse beslommeringen en laten ’t z’n beloop. Maar tot die mensen behoort Slingerland niet. Zij bezocht recent de vijfde participatieavond van de bewonersgroep ‘Zorgen om Lead’. Dat de inspraakrondes een jaartje stil lagen, komt door de referendumaanvraag. Deze stad brede volksraadpleging kreeg niet het vereiste aantal van 5.000 ondersteuning handtekeningen. Nu draait het participatiecircuit weer op volle toeren, de verloren tijd moet ingehaald worden.
Het gemeentebestuur heeft besloten 8.500 woningen te bouwen vóór 2030. Minder huizen bouwen in project LEAD drijft de prijs op van koopwoningen en betekent nog langere wachtlijsten voor de (sociale) huurwoningen. Moet in Leiden daarom tot op 115 meter hoogte gebouwd worden met drie woontorens op zo’n kleine plek? Slingerland: “Het overgrote deel van de mensen die ik spreek, heeft geen bezwaar tegen de bebouwing van de KPN/Monuta locatie. Hun aversie richt zich tegen de hoogte en het volume van LEAD en de impact die dit omvangrijke project vervolgens heeft op de omliggende wijken”
Omwonenden vinden de maximale bouwhoogte van ca. 70 meter hoog genoeg, dat is tot op heden de Leidse norm. Bovendien vrezen zij dat het niet bij eenmalige overschrijding van deze norm blijft. De bouwhoogte bepaalt wel de economische haalbaarheid. Het heeft invloed op de verhouding koop- en huurwoningen alsmede het percentage sociale huur. De hoogstgelegen appartementen zijn voorbestemd als penthouses. Slingerland vreest dat bewonersparticipatie die ons stadsbestuur zo hoog in haar vaandel voert, het zal afleggen tegen economische afwegingen en het algemeen belang.
In een spagaat
“Als je voorziet niets aan hoogte en volume van de woontorens te kunnen veranderen, wat moet je dan,” vraagt Slingerland zich hardop af. Inspreken, het gesprek aan blijven gaan, je verschrikkelijk boos maken over alle niet ingeloste beloftes. Óf Je hakken in het zand zetten en procederen? Je kunt ook je teleurstelling verbijten en het project op andere aspecten proberen bij te sturen”. Slingerland: “Ik zit in een spagaat”.
Adinda Slingerland praat mee in de discussiegroep ‘Groen’. En over het voorstel dat daar nu voorligt, is ze eigenlijk best te spreken. “Aan veel wensen is tegemoet gekomen, behalve dan aan die drie betonnen blokken midden in het park, grapt ze. Dat de projectontwikkelaar als strategie heeft met aantrekkelijke omgevingsplannen de oppositie de mond wil snoeren, dat snapt zij wel.
De verkeersstromen rond LEAD die gecommuniceerd, baren haar tevens zorgen. Met het geplande aantal woningen, koop en huur, zou het aantal verkeersbewegingen over de aanrijroute door de Pasteurstraat en Schapenwei kunnen oplopen tot 6.000 per dag. De bespiegelingen van de gemeente over fiets stimulerende maatregelen, toegangswegenregulering en bijstellen van parkeernormen, allemaal fijn en prachtig, maar het zijn allemaal plannen en aannames. En in de voorspellingen over autodelen en gebruik van OV zit een flinke dosis wensdenken. “Allemaal erg interessant, hoor”, zegt Slingerland nuchter, “maar we zijn geen experimenteer gebied. ”Zet eerst maar kleine stappen”. En wat verwacht Slingerland van de openbare bewonersbijeenkomst op 5 maart? “Een gladde verkooppresentatie”. Zij maakt die avond niet mee.
