LEIDEN – De Stichting Uitgeprocedeerde Vluchtelingen (STUV) stopt ermee nu de gemeente geen subsidie meer geeft. Ze ziet het ook niet zitten om als vrijwilligers organisatie verder te gaan samen met Vluchtelingen Werk Nederland (VWN). “Dat sluit niet aan bij onze visie,” aldus STUV. Maar de doelen die STUV én VWN nastreven zijn nagenoeg de zelfde, een eerlijke asielprocedure en als de uitgeprocedeerde niet in Nederland mag blijven, een veilige terugkeer naar het land van herkomst.
door Hans Schuurman
STUV bestaat 22 jaar en bood haar dienstverlening de laatste 5 jaar aan voor bewoners met een Bed, Bad en Brood verzorging in hun voorziening aan het Maansteenpad. De kosten voor dit onderkomen, de exploitatie en personeelskosten en vrijwilligers inzet waren jarenlang een twistpunt in de gemeenteraad. Humanitaire overwegingen, ‘niemand hoeft in onze stad op straat te slapen’, botsten telkenmale met de forse kosten voor de uitgeprocedeerde asielzoeker , die geen formeel recht hebben in ons land te verblijven. Onder het motto ‘Leiden de Stad voor vluchtelingen’ taste de gemeente jarenlang en steeds dieper in de buidel.
Verwachtingen wekken
Er bestonden voor het werk van STUV uiteenlopende verwachtingen. Enerzijds werd hun werk gezien als een poging de weg te effenen voor terugkeer naar het land van herkomst, de praktijd bleek anderzijds dat de juridische ondersteuning voor ellenlange bestrijding van de geweigerde verblijfvergunning. Uitgeprocedeerde asielzoekers uit veilige landen verbleven hier jarenlang en in uitzichtloze situaties en met flinterdun ondersteunde verblijfsonderbouwing en zeer hoge verwachtingen. Uit de spaarzaam publiekelijk verstrekte gegevens van STUV bleek de doorstroming van het Maansteenpad bij vertrek, naar adres onbekend, op het tijdstip dat de uitzettingsdatum naderde.
Op vijf plaatsen in het land, waaronder Rotterdam werden grootschalige landelijke voorziening voor ongedocumenteerden geopend, de Landelijke Vreemdelingen Voorziening (LVV). Leiden werd met haar subsidie gulheid financieel voor het blok gezet. Van de LVV gebruik maken óf voor rekening van de Leidse begroting het Maansteegpad in stand te houden. In de ogen van het STUV bestuur voldeed de Rotterdamse LVV vestiging niet aan de eisen en zouden de ongedocumenteerden volgens hen uiteindelijk toch ‘op staat’ belanden. De meeste nog overgebleven uitgeprocedeerde asielzoekers kozen, toen het Maansteegpad sloot ervoor niet naar de Rotterdam te gaan en gingen hun eigen weg te gaan. De gemeente beschikt niet over (dwang) middelen hen hiervan te weerhouden, opname in de LVV is volgens B.&W. vrijwillig. Voor de laatste vijf ongedocumenteerden met psychische en/of fysieke aandoeningen heeft het stadsbestuur tot 1 oktober nog oplossingen gevonden.
In haar persbericht van een half A-4tje waarop STUV geen nadere toelichting wil geven, besluit zij met de wrange constatering dat STUV stopt in de wetenschap dat uitgeprocedeerde asielzoekers met hun uitzichtloze problemen, binnen de Leidse stadsgrenzen blijven.