In coronatijd zijn jongeren bijna onzichtbaar, de maatschappelijke aandacht richt zich vooral op risicovolle bevolkingsgroepen. Soms wat nonchalanter met social distancing, mondkapjes vergeten in de winkel, zij krijgen ‘de wind van voren’. “Meer aandacht voor de jeugd nú voorkomt verdriet en kan geestelijke schade met beduidende zorgkosten voorkomen”. Deze roep om aandacht verwoordde Vahit Köroğlu, D66 fractie voorzitter in de gemeenteraad, met zijn voorstel: ‘0og voor jongeren’.
door Hans Schuurman
Köroğlu, in het dagelijks leven manager jeugdgezondheidszorg in Rotterdam, ontmoet dagelijks jongeren en kent hun problemen in coronatijd. Hij schets de situatie aan de hand van een recente ontmoeting met Amir (17) de oudste zoon van een Syrisch vluchtelingengezin in de Slaaghwijk. Het gezin, vader moeder en drie kinderen, woont in een vier kamer appartement. De jongste kinderen eisen alle aandacht op van de ouders. Het constant dicht op elkaar leven levert de nodige spanningen op. De T.V. staat de hele dag aan en buiten schooltijd hangt Amir voor deze bewegende buitenwereld. Hij heeft weinig om handen. De trainingen en wedstrijden van waterpolo, zijn grootste hobby, liggen stil. Het restaurant waar hij op vrije dagen en in het weekend in de keuken werkt, is gesloten. Ontmoetingen met vrienden uit de buurt, dat zit er nu even niet in. Hij haalt nog maar een tweede zak chips uit zijn voorraadje, de bodem is in zicht, ziet hij. Net als mijn spaarpotje, denkt hij nu hij sinds half maart geen bijbaan inkomsten meer heeft. Gewoon balen zeg, deze tijd, hoe duurt dat nog? Zin in huiswerk maken heeft hij al helemaal niet.
Oplopende spanningen
Andere kinderen kampen daarnaast met oplopende spanningen binnen het gezin. Onzekerheid over de financiën, een gebrek aan draagkracht en soms zelfs fysieke uitingen daarvan. Köroğlu maakt zich zorgen over wat er achter de voordeuren gebeurd van de gezinnen die het ook voor Corona al wat moeilijker hadden.
Köroğlu sprak vorige week ook met leerlingen van het Vlietland College. Ook daar viel hem op dat jongeren duidelijk moeite hebben met de huidige situatie. Waar de een zich zorgen maakt over zijn ouders en grootouders, heeft de ander moeite met het op afstand starten in een brugklas. Ook digitaal onderwijs volgens in een huis vol thuiswerken en broertjes en zusjes blijkt soms lastig.
Köroğlu komt tot de schrikbarende conclusie dat veel jongeren zich somber of eenzaam voelen, minder bewegen en hun schoolprestaties achteruit gaan. Door minder sociale contacten en persoonlijke aandacht voelen zij zich verloren en wordt meer aan angst en stress geleden. Daarom roept Vahit Köroğlu in zijn voorstel aan het gemeentebestuur op tot verbetering van deze situatie van jongeren. Sociale contacten, vriendschappen en sporten zijn, zeker nu, essentieel voor een gezonde ontwikkeling van de jeugd. “Wij kunnen ons niet permitteren te wachten tot de gevolgen van corona volledig zichtbaar worden”, zegt hij. Hij pleit daarom voor snelle actie vanuit het gemeentebestuur en de bij jongeren betrokken organisaties. Bijkomend voordeel is dat dit op termijn een kostenbesparing kan opleveren. Nu bijsturen voorkomt latere noodzaak van zwaardere hulpverlening.
