“Het vaccinatiebewijs in uw vaccinatiepaspoort krijgt pas bij uw tweede corona prikje, dus nog even geduld meneer”, zei de GGD medewerkster tegen mij op 6 april. Op 11 mei werd mijn tweede covid-19 vaccin gezet. Een dag daarvoor had Minister Hugo de Jonge weer iedereen op de kast gejaagd door te zeggen dat een aantekening in het gele boekje niet veel voorstelt en de GGD ook geen tijd hiervoor heeft.
Op de Leidse vaccinatie locatie aan de Haagse Schouwweg loopt alles vandaag op rolletjes. Was het aantal vaccinatie porties op 6 april nog gemaximaliseerd op 800 per dag, op 11 mei is het aantal vaccins dat gezet werd 1.500. Gisteren was ons record, vertelt men trots, 1.600 op één dag.
Verwachtingvol presenteer ik mijn internationaal vaccinatiebewijs aan de arts achter de medische balie. Zij bladert een paar bladzijden door, kijk over haar bril en zegt, u bent een reislustig heertje. Ze neemt er alle tijd voor en vraagt nog een paar details voordat zij stempelt, plakt en ondertekent. Echt onder de indruk kan zij niet zijn van mijn reisjes naar verre gezondheid risicovolle oorden, want terloops vertelt zij voor haar corona job een reizend arts voor de ANWB te zijn geweest.
Maar hoe officieel is dit gele boekje eigenlijk en waarom zaait de gezondheidszorg minister verwarring? De site van rijksoverheid verschaft hierover duidelijkheid: ‘Op dit moment bestaat er in Nederland geen officieel vaccinatiebewijs voor corona. Nederland heeft nog geen besluit genomen over een vaccinatiebewijs voor reizen naar het buitenland. De reden: Het is nog niet duidelijk of iemand na vaccinatie nog besmettelijk is en het virus alsnog kan overdragen. Op dit moment hoeft niemand aan te tonen dat hij of zij gevaccineerd is. De aantekening in het gele boekje is dus voor persoonlijk gebruik, het is geen bewijs’.