Toen James Taghavi vorige maand met zijn Zijlpontje de 500.000 ste (en één) passagier overzette, werd dit fortuinlijke echtpaar uit Voorthuizen (Gld) gehuldigd door drie wethouders. Met enige overredingskracht wilde de schipper, de enige die een echte prestatie had geleverd ook wel bij op de groepsfoto. Maar de plicht riep en plichtsgetrouw gooide James de trossen los om zijn wachtende passagiers aan de overkant op te halen.
“Vaart u mee journalist”, zei Taghavi en ik was ik even met hem alleen. ‘Ik hoor dat je s ’winters als het pontje uit de vaart is naar Noorwegen gaat en bij een skisleeplift werkt’, vroeg ik. Nou dat weer niet precies, begreep ik uit zijn antwoord. Maar Noorwegen was wel juist. “Naar mijn vriendin, vervolgt hij. ‘Is zij dat, die mooie vrouw boven je stuurstoel?’ “Neen, antwoordt Taghavi dat is een foto van Hannie Schaft”. ‘Hannie Schaft?, je bedoelt het meisje met het rode haar, de verzetsstrijder uit Haarlem die geëxecuteerd werd door de Nazi’s?”
In de paar meters die ons van de Merenwijk Zijloever scheiden, vertelt de Iraniër dat hij in de late jaren ’70 vanwege politieke activiteiten moest vluchten na de machtsovername door ayatollah Khomeini. Verzetsstrijdster Hannie Schaft is zijn heldin.
