Als na de gemeenteraadsverkiezingen in maart volgend jaar één derde van de huidige gemeenteraadsleden niet terugkeert, gaat veel kennis van de stad verloren en wordt het kennisoverwicht van het ambtelijk apparaat mogelijk nog groter. Terugkerende ervaren raadsleden mét historisch blikveld kunnen dit compenseren. Eli de Graaf, kandidaat voor Partij Sleutelstad, was duo raadslid tussen 2004 en 2008 en raadslid van 2008 tot,2012 voor de Stadspartij Leidens Ontzet. Wat drijft De Graaf ? “Liefde voor Leiden”.
door Hans Schuurman
Eli de Graaf (72), geboren in Leiden Noord, gaat uit verbondenheid met zíjn stad weer in de politiek. Partij Sleutelstad ontving hem met open armen. De Graaf was kleine zelfstandige, eigenaar van een loodgietersbedrijf en bufferde daarna vele jaren in zijn horecabedrijfjes. Heden ten dag is hij nog steeds actief als beheerder van het Meermanshof. Met de berg kennis van de stad en z’n brede netwerk is hij een uitstekend vertegenwoordiger van de gewone Leidenaren. Samen met Jan de Boer, activist en bioscoopeigenaar, richtte De Graaf begin deze eeuw de Stadspartij Leiden Ontzet op. Twee raadsperioden was hij actief en herinnert zich de nog levendig toenmalige topics; één of twee ondergrondse parkeergarages (het werden er twee) en verkoop of in bezit houden of verkopen van gemeentelijk onroerend goed, gekozen werd voor het laatste.
De Graaf meent dat ‘t in Leiden veel te veel draait om de universiteit, studenten en expats. Hij is vooral kritisch over de onevenredige aandacht die huisvesting van deze groeperingen krijgt. De Graaf: “Als (volwassen) kinderen van Leidenaren een woning zoeken, belanden zij op een eindeloos lange wachtlijst. Waarom moet het aantal studentenwoningen gelijke opgaan met de studenten groei? Waarom en van wie moet de universiteit eigenlijk groeien?”
De sloop van sociale huurwoningen van het Doelencomplex, nodig meer ruimte volgens de universiteit, had bij de Leidse bevolking nauwelijks draagvlak. De gemeenteraad, in verschillende samenstellingen en over een lange periode, schaarde zich achter de wensen van de universiteit en steunde door ‘dik en dun het stadsbestuur. De Graaf signaleert hierin een voorbeeld van een zorgelijke vervreemding van volksvertegenwoordiging en de (gewone) Leidenaar. Hij vindt dat met de aandacht voor de universiteit, studenten en expats, de belangen van de gewone Leidenaar ‘vaak in de verdrukking komen. En dat het college van B.&W. vanwege verschil van inzicht over bouwplannen in de wijk bijna een jaar geen overleg voerde met deze wijkverenigingen, toont volgens hem aan dat er nog al wat hapert aan de vertrouwen en communicatie tussen stadsbestuur en Leidenaren. De Graaf: “Er moet beter geluisterd worden, speciaal naar de groeiende groep senioren. Meer ruimte voor burger initiatieven, wonen en mobiliteit en directere vormen van democratie, aldus De Graaf kandidaat raadslid voor Partij Sleutelstad.”