De emailleerkunst beoefenen was voor Leo Levie aanvankelijk de manier om sombere gedachten te verdrijven maar groeide in de loop van zijn leven uit tot een professie. Bij creatief werk liet hij zich onder andere inspireren door het Chinese vormenspel Tangram. Een compositie van gewone alledaagse materialen verhit in een oventje worden met zijn handen een kunstwerkje. Kunst als louteringsproces.
door Hans Schuurman
Leo Levie, Rotterdam 1947, volgde de Hogere Hotelschool in Den Haag indertijd in zijn achterhoofd zich in Israël te gaan vestigen dat in de 60 er jaren als zonovergoten toeristisch land opkwam. Maar zijn leven liep anders. Zijn beide ouders overleefden te nauwer nood de concentratiekampen van Westerbork en Bergen-Belsen. In de zomervakantie van 1963 ging hij met zijn ouders en zusje
naar Bergen-Belsen waar de geschiedenis van de holocaust hoog lag opgetast, massagraven, gedenkplaatsen, gruwelen. Het bezoek aan het concentratiekamp van zijn ouders maakte op hem een verwoestende indruk. Levie werd ziek en met mentale problemen opgenomen in het Dijkzigt ziekenhuis, het huidige Erasmus M C.. Emailleren kreeg hij daar aangeraden als ontspannend tijdverdrijf, een bezigheid die uiterste concentratie vereist.
Emailleerkunst
Voor het maken van een emailleer kunstwerkjes gebruik je eenvoudige materialen en simpele gereedschappen, concentratie is in hoge mate nodig en om alles te composeren. Echt speciaal is het emailleeroventje die je koopt voor rond de € 500. Verder is nodig een stuk hardboard van 30 bij 30 cm., die je laat zagen bij de bouwmarkt. Een koperen plaat van 0,4 mm. dik, waarop Levie een schetsontwerp maakt van één of meer Tangram figuren. Deze figuren knipt hij vervolgens uit met een metaalschaar. Om deze daarna te bestrooien met pigment kleurkorrels, het enige ingrediënt dat wel een beetje aan de prijs is. En bakt daarna de figuren stuk voor stuk af in de oven bij ongeveer 800 graden Celsius. Na afkoelen plakt hij de figuren op het hardboard.
Tangram
De figuren komen uit het Chinese spel Tangram, een soort legpuzzel. Bij dit spel worden zeven geometrische figuren steeds zo gelegd, dat een bepaalde afbeelding ontstaat. De figuren bestaan uit silhouetten of schaduwbeelden, waarbij geen tussenlijnen te zien zijn. Zo’n geometrisch stukje heet een tan. Voor elke afbeelding moet je altijd alle zeven stukjes gebruiken. Je kunt volgens het modellen boek dat Levie raadpleegt met zeven verschillende tans wel 1.600 verschillende figuren leggen. Sommige daarvan zijn heel herkenbaar voor anderen moet je wel een beetje je fantasie gebruiken. Herkent u het aanzoek links van hem en de man die op zijn lauweren rust boven.
