In de Stadsgehoorzaal ontving burgemeester Henri Lenferink zaterdagmiddag Oekraïense vluchtelingen. Aanwezig ongeveer 150 mensen, vluchtelingen, een groep in Leiden wonende Oekraïners plus vrijwilligers en medewerkers van de gemeente en Vluchtelingenwerk Nederland. Er waren duizenden vragen. Lenferink liet zijn welkomspeech in tweede instantie door een Oekraïense tolk voorlezen. Communicatie is voorwaarde één de vluchtelingencrisis goed aan te pakken. Leiden moet haar naam als ‘Stad van vluchtelingen’ opnieuw bewijzen.
door Hans Schuurman
Net als in 2015 bij de komst van Syrische vluchtelingen, is de 3 Octoberhal voor crisisopvang, die wordt met behulp van het Rode Kruis in gereedheid gebracht. Binnen twee weken is één kantoorgebouwen beschikbaar voor huisvesting, later volgen er nog twee, die gezamenlijke plek bieden voor ca. 300 vluchtelingen. Aanvullend plaats voor 2.000 vluchtelingen in de ons omringende (veiligheids)regio. Op tientallen plaatsen in Leiden worden Oekraïners nu al opgevangen door particulieren. Een substantieel deel hiervan lijkt (aangetrouwde) familie. Moeders zijn gevlucht naar een veilige have van reeds in Nederland wonende zoon of dochter. Vaders blijven achter om te vechten tegen de Russen.
Sofiia Tkachenko afkomstig uit Odessa samen met haar moeder Angela heeft een slopende dagenlange tocht achter de rug. Vader is achtergebleven, hij is militair dienstplichtig en mag de grens niet over. Waarom Leiden? Toeval. De reis ging via Lviv (Oekraïne); Krakau (Polen) naar Berlijn waar geen plek meer was, toen naar Amsterdam, bijna vol, verder in Leiden wel plaats. Op het opvangadres bij een oudere dame komen moeder en dochter tot rust. Ze zijn beduusd van alle aandacht, ik vraag maar niet te veel.
Getraumatiseerd
De Leidenaar Jan van Tienhoven haalde vluchtelingen uit Polen met een busje. Kwam terug met zeven Oekraïners, oma, tante moeder en kinderen. Toen het gezelschap voor zijn huis aan de Haagweg stond, aarzelden zijn gasten. Zij dachten in een prijzig sjiek hotel beland te zijn, waarvan zij de koste niet konden betalen. “De gastvrijheid en vrijgevigheid, een eigen kamer, badkamer en drie maaltijden per dag, konden zij nauwelijks bevatten”, zegt Tienhoven. “Ze zijn hartstikke getraumatiseerde, ze hebben door velden gelopen waar de bommen insloegen en kogels om hun oren vlogen”. “Ik heb contact met een psychiatrisch verpleegkundige en een arts, de (gepensioneerde) huisarts Walter Schrader, die tijdens het gesprek is aangeschoven, knikt ter ondersteuning van Van Tienhoven’s relaas. Op de bijeenkomst zaterdagmiddag werden meer vragen gesteld dan medewerkers van de gemeente en Vluchtelingenwerk Nederland konden beantwoorden. Over permanente (zelfstandige) huisvesting, verzekeringen, medische behandeling en – kosten, scholen voor de kinderen en werken etc. etc.. Heeft u een beltegoedkaart, wifi bellen lukt niet meer daar. Oekraïners kunnen zonder visum naar Nederland reizen, geen oponthoud voor formaliteiten. Vragen: meldpunt.oekraine@leiden.nl
