Er leken dit jaar zich wat meer belangstellenden verzameld te hebben voor de kranslegging bij het bevrijdingsmonument bij molen De Valk dan in de vóór-corona jaren. Het aantal bezoekers van de herdenkingsdienst in de Pieterkerk, deelnemers aan de ‘Stille Tocht’ vormden niet het grootste deel van de aanwezigen op het Lammerschansplein. Na de ‘Last Post ‘vanaf de trans van de molen, de gebruikelijke twee minuten de kranslegging door politieke – en maatschappelijke organisaties. Het aantal dat zich gemeld hadden was groter dan vorige jaren. Vóórdat particulieren de gelegenheid kregen kransen en bloemen te leggen, deed de speaker een oproep: “Mevrouw Regeer, ik weet dat u er bent, ik heb u gezien, mét uw bloemen en wel zo lang als ik mij kan herinneren bent u er altijd bij”. Er volgde een lange stilte, iedereen kijkt om zich heen of speurt naar beweging in de mensen massa. Een oudere dame maakte zich los uit de kluwen, ze werd bijna naar het monument geduwd door een aanmoedigende massa. ‘Weet u waarom u zo’n prominente plek kreeg in de ceremonie, mevrouw, vraag ik naderhand’ “Geen idee”, antwoordt mevrouw, na afloop als zij als een heldin in café De Valk wordt binnengehaald. “Ja, ik ben in de oorlog geboren en draag veel herinneringen met me mee uit die tijd. Maar ik ben een gewone Leidenaar die haar respect wil betuigen”.
