Van Jeugddorp, een actieve, nagenoeg kosteloze vakantie dicht bij huis genieten dit jaar ruim 200 Leidse kinderen tussen 6 en 12. Jeugddorp bestaat 57 jaar. Onder de ca. 60 vrijwillige begeleiders zijn velen die zelf, als kind, aan deze activiteit deelnamen. En had deze ervaring invloed op hun latere leven, wat is toch het geheim van het succes Jeugddorp?
door Hans Schuurman
Op woensdag, de derde dag van deze 14-daagse vrijetijdsbesteding zijn er 228 kinderen, jongens en meisjes 50/50, waaronder ook een tiental Oekraïense kinderen van de Schipholweg. Leno Piket, eerste man van de organisatie, kondigt de samengestroomde kinderen de gast aan van vandaag. Piket: ‘We hebben vandaag bezoek van wethouder Terpstra, hij is de vervanger van onze burgemeester, nee, niet van dit dorp alleen, maar van heel Leiden. Julius, heet Julius, en hoe verwelkomen wij onze gasten?’
De kinderen kennen het ceremonieel en uit honderden kelen scanderen zij: ‘Julius, Julius, Julius…’. Nou zijn politici wel wát gewend, maar een dergelijke ontvangst maakt zelfs deze gezagsdrager enigszins in verlegenheid. Terpstra wendt zich wat beduusd af naar de organisatoren: ‘Dit overkomt mij bij politiek optreden niet zo vaak’.
Geheim van succes
‘Geef ze ruimte, iets samen doen een tastbaar doel voor ogen waarover je moet overleggen met andere kinderen die je nauwelijks kent’. Zo onthult Piket het geheim van het Jeugddorp succes. Vanwege de vanzelfsprekendheid, ziet hij nog iets over het hoofd; de aandacht en aansporing van vrijwilligers.
‘We geven ieder kind een hamer, een zaag een handvol spijkers en leggen een stapel pallet- en ander timmerhout voor hen klaar’, vult Jordi Piket, één van de vrijwilligers, zijn vader aan. De materialen komen van bouwmarkten en bedrijven die zij voor ons op het terrein aan de Voorschotenseweg afleveren. Jordi (22) kan bogen op jarenlang jeugddorp ervaring voordat hij overstapte naar de leiding. ‘Op jeugdige leeftijd had ik in de gaten dat ik wel geaccepteerd werd door de mijn mede huttenbouwers wat ik zei dat we moesten doen’, vertel hij. Die ervaring heeft mijn verder beroepsontwikkeling richting gegeven’.
Veiligheid
Net als in de echte wereld, bestaat ook aandacht voor veiligheid. Als het groepje kinderen op hun bouwsel nog een etage wil bouwen, gaat daar eerst een veiligheidshek aan vooraf. Bouwlust en fantasie heeft zijn beperkingen en de kinderen voelen zich serieus genomen. En worden kinderen door Jeugddorp aangespoord later timmerman, loodgieter of bouwkundige te worden? ‘Weet ik niet’, zegt de vrijwilliger bij het twee verdiepingen bouwwerk. Ik weet wel dat ik indertijd als deelnemertje bemerkte dat leuk vond de omgang met opgroeiende kinderen, mijn beroepsweg liep naar de jeugdzorg. Maar wat betekenden die gekleurde polsbandje die de kinderen dragen? Jordi Piket: ‘Een kind met een rood bandje wordt opgehaald aan het einde van de dag en dragers van een geel bandje mogen ze na de dag zelfstandig naar huis.
