Op het verlaten brandweerkazerneterrein in de Merenwijk komen 80 tijdelijke woningen voor statushouders, jongeren/studenten en maatschappelijke opvang. De Merenwijkers staan niet te springen voor hun komst, bezord over de samenlevingsproblemen en integratie. Maandagavond fietste een bestuur delegatie naar het Nico van der Horstpark om zich op de hoogte te stellen hoe daar vijf jaar geleden een woongemeenschap werd gevormd.
door Hans Schuurman
In 2018 werd het Nico van der Horstpark gesticht met 100 woonunits van 27 m2 beheerd door de woningcorporaties Ons Doel en de Sleutels. De woningen werden 50/50 verdeeld tussen statushouders en woningzoekenden van de Holland Rijnland wachtlijst. Maar niet helemaal op wachtlijst volgorde, vooraf werd gepolst of gegadigden zich senang zouden voelen in zo’n gemêleerde leefgemeenschap. De maand huur van de woonunit bedraagt € 450 en mede gezien de beperkte ruimte is er nog al wat doorstroming in het Nico van der Horstpark geweest, vertelt Joost een bewoner van het eerste uur. Enthousiast vertelt hij hoe uit dit zeer gemenge internationale gezelschap een stabiele woongroep is ontstaan, een Leids wijkje met regels en stilzwijgende afspraken. Was het oorspronkelijke plan de woon units als staatjes te plaatsen, later werd bewust gekozen voor een carré vorm om het gemeenschapsgevoel te bevorderen.
Leergierig
De Merenwijk bestuursleden Ewout, Gerard en Judith waren speciaal gekomen om van het Nico van der Horstpark te leren en hun leergierigheid werd op hun wenken bediend. Studenten passen zich niet aan, zij leven in hun eigen bubbel, leren zij. Bewoner van het eerste uur Joost vertelt dat een zekere bewoners selectie toepassen, gebaseerd op bereidheid te participeren in de gemeenschap, zeker gewenst is. In het Nico van der Horstpark is een gemeenschapsruimte voor vergaderingen en recreatie waar het eerste jaar welzijnswerker Eddy van ‘Peen en Ui’ de scepter zwaaide en in veel praktisch zaken de weg wees.
Sturing
Wie beheert de sleutel van de recreatie ruimte, was zoiets. “Als je iemand aanwijst wordt hij de burgemeester van de wijk”, aldus Eddy. Bewoners krijgen een sleutel als ze hier een activiteit organiseren en je meteen verantwoordelijk voor ‘t opruimen en de afwas. En Eddy vervolgt: “Toen ik er achter kwam dat de Afghaanse bewoner Abdul in zijn geboorteland boer was, stimuleerde ik hem voor een moestuin. Ik weet niet in welke taal hij communiceert, maar hij instrueert nu zijn medebewoners bij de gemeenschappelijke moestuin. Zomers wordt er gebarbecued, de recreatie ruimte veelal gebruikt kinderspeelplaats. Na een jaar werden activiteiten van het ‘Peen en Ui’ afgebouwd en bleven de woningcorporaties vraagbakens. Eddy: “De basis voor samenhang was gelegd en de tijd gekomen voor bewoners samen vorm te geven aan hun gemeenschap”.