“Kijk, ik heb mijn eigen arm van vlees en bloed nog,” Zhenya Kirichenko tilt met zijn linkerhand zijn rechterarm wat op. “Zonder de operaties en behandeling in Leidse Ziekenhuizen had hier een armprothese gezeten”. Zhenya Kirichenko, een Oekraïense soldaat werd verwond door een salvo Kalasjnikov kogels van aanstormende Russische infanteristen.
door Hans Schuurman
Kirichenko is geen spraakzame man, de verschrikkingen van man tegen man gevechten aan het front staan nog op zijn gezicht te lezen. “Ik overleefde ‘t gevecht omdat de stormloop van een Russische peloton werd afgeslagen én mijn uniform en lichaamsbescherming van mijn gewonde arm bij elkaar hielden. De kogels hadden de wonden dichtgeschroeid”.
“Na het gevecht zei de sergeant zei tegen mij, gaat ‘t, loop maar naar de EHBO-post. Sorry, ik heb niemand om met je mee te gaan, ’t is maar 2 km lopen. Je zit berstensvol adrenaline en ik voelde mijn rechter arm niet eens”. Een paar dagen later werd Kirichenko op transport gesteld naar een Oekraïens ziekenhuis. De artsen keken bedenkelijk en spraken voorzichtig over amputatie en een prothese. De mogelijkheid van behandeling van een buitenlands ziekhuis kwam toen ook ter sprake. “Nederland”, zeiden zij, “ik had nog nooit van dat land gehoord”.
Kirichenko (41) komt uit Dnipro liggend aan de rivier met de zelfde naam in het Oosten van Oekraïne. Het Russisch front is op ca. 10 km afstand. Hij nam dienst in het leger in april 2022, een paar maanden na de Russische inval. “Ik was automonteur, getrouwd met een dochter van 19 en het land deed een beroep op mij”.
Stormloopaanval
De zware verwonding liep Kirichenko op in november 2023 bij de stormloop op het luchtafweergeschut dat hij met collega’s bemande. “Onze taak is raketten en drones uit de lucht halen. De locatie van ons geschut wordt nauwkeurig gemeten door de vijand om die zo snel mogelijk onschadelijk te maken. Die stormloop op onze positie was dus echt geen verrassing”.
In het LUMC onderging Kirichenko een aantal operaties om de botstukken in zijn arm met metalenplaten, schroeven en pennen aan elkaar te zetten. In het Alrijne wordt hij verpleegd en krijgt er therapie. Hij haalt foto’s van zijn vrouw en dochter uit de portefeuille plus de röntgenfoto van zijn arm. “Knap, hé”, hij lacht voor de eerste keer.
Dit artikel is de zevende van een serie van 10 over de 625 Oekraïners die in Leiden wonen. Deze artikelenreeks wordt mogelijk gemaakt door subsidie van het Leids Mediafonds
